Wczoraj z rana zaliczyliśmy wizytę w agencji pracy, w której to jeszcze tydzień temu potrzebowali osiemdziesięciu osób do zbioru morelek, lecz w tym tygodniu niby szczelnie wypełnili kadry...Pani w recepcji, po długawej rozmowie telefonicznej z jakąś znajomą, spojrzała wreszcie na mnie i powiedziała: ,,Nie potrzebujemy nikogo". Gdy wspomniałam o internetowym ogłoszeniu, stwierdziła, że muszę uważniej je czytać, bo na pewno należało do innej agencji. Na szczęście jej kolega zza drugiego biurka uświadomił ją w błędzie. Boże, pracując w firmie pośredniczącej w znalezieniu pracy, nie miała nawet pojęcia jakie ogłoszenia umieszczają w necie, a w związku z tym jakimi ofertami dysponują! No cóż...Wkurzyłam się bardzo, bo wypadła mi pewna szansa utrzymania się tutaj przez jakiś czas, powiedzmy do końca miesiąca...
Na popołudnie mieliśmy plan wyjechania na przełęcz Grand Saint Bernard, żeby zobaczyć cy zmieniła się od czasu, jak Mariusz zwiedzał ją po raz ostatni:) Jechaliśmy jakieś półtorej godzinki, w czasie których coraz bardziej burczało nam w brzuchach, a że do słonecznej Italii był stamtąd rzut beretem, postanowiliśmy jednogłośnie: jedziemy do Włoch na zakupy! Brzmi burżujsko i wytrawnie, jednakże w rzeczywistości nasz wyjazd sprowadził się do znalezienia pierwszego lepszego hipermarketu w mieście Aosta i zakupieniu w nim rzeczy, które we Szwajcarii wychodzą dużo drożej ( głównie mięso wszelkiej maści:). Gdy wychodziliśmy z Carrefoura, buchnęło nam w twarz gorące powietrze, osłabiające na tyle, że nie myśleliśmy już o niczym innym, jak o powrocie do domu. Po drodze zabraliśmy na stopa Francuza z Lille i o szóstej byliśmy już z powrotem...
A dziś leje i leje. Zaczęło nad ranem i nie przestało do teraz. Nie ma jak, gdzie i po co wychodzić, więc jesteśmy w domu. Mężczyźni ucięli sobie drzemkę, a ja stukam w klawiaturę...mając nadzieję, że przy odrobinie dobrej weny wystukam nam jakieś zatrudnienie. Wystukam, wydrukuję i wyślę w odpowiednie ręce o odpowiednim czasie:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz