Mój nie taki mały Maks

Od dwudziestego sierpnia Maksymilian chodzi do szkoły.
Jest w pierwszej klasie oddziału przedszkolnego, potem czeka go jeszcze druga, a za nią - nooo tak- podstawówka.
W klasie jest może szesnaścioro dzieci. Budynek szkoły znajduje się raptem pięć minut drogi pieszo od naszego domu, ale idziemy do niej wzdłuż bardzo ruchliwej ulicy ( to duży mankament tych górskich wiosek, gdzie ciasno okalają drogę, a ludzie nie przeżyją bez kilku samochodów dla jednego gospodarstwa).
Skończyły się więc beztroskie czasy. System dosięgnął i nas. Cztery dni w tygodniu na dwie godziny dziennie- to nie tak dużo, ale gdy jest szkoła, o wypadzie na basen czy karmieniu kaczek, mogę raczej zapomnieć...
Maksymilian nie lubi szkoły. Choćbym nie wiem jak kolorowała jej przeznaczenie, nie lubi i już. Wyraża się jasno- chciałby chodzić do szkoły, gdzie uczą po polsku. Kuleje z językiem, więc rozumiem go doskonale... W jego wieku nie ma się jeszcze ambicji, żeby znać wszystkie języki świata. On przede wszystkim chce sam zostać zrozumiany...
Daję mu więc prawo nie lubienia szkoły. Wychodzimy z domu ociągając się, jeszcze przed wejściem ,,na lekcję" pyta mnie dziesięć razy, czy po niego przyjdę, i czy będzie to trwało tylko chwilkę...
Wszyscy wkoło powtarzają mi: ,,Zobaczysz, dobrze będzie. Dzieci uczą się szybko. Będzie mówił lepiej niż ty..."itp. I wiem to. A mimo wszystko widzę, jak wiele stresu go to kosztuje....
Nasza droga do szkoły wygląda natomiast tak:

Obowiązkowy wodopój

I dumny uczeń pozuje, żeby pokazać babci, jak już wyrósł...Szkoła to ten duży różowy budynek w tle

Ach...I najważniejsze! Wraz z obowiązkiem szkolnym nasz syn nie może pozwolić sobie odtąd na żadne wagary. Żeby wyjechać z nim do Polski, musiałam słać pismo do dyrektora kilku oddziałów szkolnych, a ten uroczyście odpowiedział mi (pisemnie, z pieczątką!), że się zgadza, lecz po raz ostatni.... W tym roku mam jeszcze wciąż dwa tygodnie urlopu, Maks ma wolne końcem października, lecz szefowa nie zgodziła się na ten termin... No i zonk. Wygląda na to, że Mariusz z Maksiem wyjadą sobie gdzieś razem (męska podróż życia;), a ja sama - w innym terminie....
Ktoś chętny na babskie wakacje pod palemką, z dala od mężów i dzieci???:)