Wziąć się za siebie czas!

...Ale jak, skoro tak bardzo się nie chce?
Przyznam w sekrecie, że marnotrawię swój czas okrutnie. Czwarty dzień z rzędu siedzę w domu i nawet nie za bardzo ciągnie mnie na spacer. Ćwiczenia i wieczorne bieganie odeszły w siną dal, za to niezwykłymi przywilejami cieszy się popołudniowa czekolada i wieczorne chipsy do filmu. Przypuszczam, że za niedługo będę się bić w piersi i rehabilitować, o ile tylko przyjdzie mi motywacja do zmiany tego paskudnego trybu życia:) Bo żeby ją wykrzesać gdzieś z głębin siebie- nie ma szans.
Inna sprawa, że przydałoby mi się również więcej motywacji w kwestii nauki języka. Podziwiam ludzi, którzy są w stanie uczyć się sami, a takich też już w życiu spotkałam. Nade mną musi stać mentor, zadawać prace do domu, odpytywać z odmian czasowników, wskazywać tematy, o których możemy pokonwersować, trzymać mnie w ryzach. Jak nie ma nikogo takiego, to mi się nie chce. Zapału wystarcza na kilka dni, a potem baj baj kursiku:) Nie motywuje mnie znajomość języka sama w sobie.
Odkąd przybyłam do Szwajcarii, słyszę właściwie same superlatywy w kwestii mojej francuszczyzny. I to bardzo, ale to bardzo cofa mnie w rozwoju. Gdy ktoś mówi mi, że jak na kilka miesięcy radzę sobie całkiem  całkiem, zasiadam na laurach własnej próżności i macham ręką na mrugająca z monitora lekcję do ,,przerobienia". Jednak ostatnio pewna koleżanka z pracy dowiedziawszy się, że moja mama uczy francuskiego, zapytała z niedowierzaniem: ,,I ty mówisz TYLKO na tym poziomie?". Pierwszą rzeczą, jaką zrobiłam po usłyszeniu tegoż ,,komplementu" było natychmiastowe nadrobienie zaległości w moim programie do nauki, i przerobienie sporej części nowego materiału. Ale po tygodniu zapał osłabł i porzuciłam naukę...
Ostatnio natrafiłam w pracy na kobitkę, która uczy się angielskiego przez internet. Po krótkiej rozmowie, podczas której zdążyłam ponarzekać na słabą zdolność wzbudzania motywacji w kursach autoedukacyjnych, przekonała mnie ona, by kliknąć sobie w jedną stronkę i spróbować. Ot i cała historia mojego wciągnięcia się w naukę, które wydawać się może istnym cudem:)
Budzę się rano i myślę czegóż by nowego dziś spróbować, jeśli idzie o kurs. Dla zaciekawionych tematem wklejam link:

Strona, która zmotywowała nawet patentowanego lenia

A obok mnie, mały potomek, przyswaja sobie język w sposób całkiem naturalny, w jego formie potocznej i niezbyt ,,poprawnej politycznie":) ( Potrafi już na przykład nieźle dopiec dzieciakom, gdy dokuczają sobie nawzajem, nazywając je na przykład: ,,sraczką"...) I przy okazji oszczędzone jest mu zamartwianie się skąd wyczarować niezbędną motywację;)